گفت‌وگو با یوسف عطایی، مربی پرافتخار کاراته ساکن ونکوور
علیرضا فدایی – ونکوور
با سلام خدمت شما، لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید و از سوابق ورزشی‌تان بگویید.
سلام و عرض ادب دارم خدمت خوانندگان محترم. من یوسف عطایی هستم. از سال ۱۳۶۹ به اردوی تیم ملی کاراته ایران دعوت شدم و تا سال ۱۳۸۵ در اردوی تیم ملی ایران بودم. من از سطح کشوری تا جهانی حدود ۶۹ مدال دارم از جمله قهرمانی آسیا در سنگاپور ۱۹۹۹، مدال نقرهٔ کاپ آزاد جهانی پاریس ۲۰۰۰، قهرمانی مسابقات جهانی AMA* انگلستان در سال ۲۰۰۰، قهرمانی ستارگان جهان سوئد، قهرمانی مسابقات بین‌المللی اسپانیا، قهرمانی مسابقات بین‌المللی ایتالیا، قهرمانی مسابقات بین‌المللی بوسنی قهرمانی مسابقات بین‌المللی مراکش و قهرمانی مسابقات بین‌المللی جام بسفر.
آخرین مدالم هم سال ۲۰۰۵ در بازی‌های کشوری اسلامی عربستان سعودی، طلا بود. در سال ۱۳۸۶ مربی تیم ملی امید بودم که ایران برای اولین بار در مسابقات امید طلا گرفت و بعد از آن یک‌سال سرمربی تیم ملی عراق شدم که برای اولین بار تیم عراق توانست صاحب ۳ مدال ارزشمند بشود. پس از آن و تا دوسال پیش که به کانادا مهاجرت کردم، به‌عنوان مربی تیم ملی جوانان امید مالزی کار کردم.
شرایط و امکانات و برنامه‌ریزی را در کشور مالزی و ایران چطور مقایسه می‌کنید؟
ببینید کاراته در مالزی وارد مدارس شده و این باعث شده که کاراتهٔ آنجا بهتر باشد، ولی چیزی که مهم است این یک واقعیت است کاراتهٔ ایران جزو ۵ کشور اول دنیاست. علی‌رغم امکانات کم در ایران، همیشه غیرت ایرانی باعث شده بچه‌های تیم ملی مدال بیاورند.
به‌عنوان فردی که سال‌ها در کاراته فعال بوده، تفاوت تمرین بین ورزشکاران جدید و قدیمی را چطور می‌بینید؟
در قدیم چیزی به نام علم تمرین یا تغذیهٔ ورزشی یا بدنسازی ورزش یا روان‌شناسی ورزشی نبود. به‌نظر من الان خیلی بهتر شده است و حرفه‌ای‌تر به کاراته نگاه میکنند، به‌خصوص از زمانی که صحبت ورود کاراته به المپیک شده، کشورها و خانواده‌ها روی کاراته سرمایه‌گذاری میکنند و به کاراته به‌عنوان یک ورزش حرفه‌ای سالم نگاه میکنند.
آیا به نظر شما احترام بین شاگرد و مربی به نسبت قدیم کمتر شده است؟
باید بگویم به‌نظر من مربی مثل پدر مهربان است و بالطبع فرزند گاهی شلوغ می‌کند، ولی پدر هیچ‌وقت فرزند خودش را طرد نمی‌کند. در کاراته احترام همراه با نظم حرف اول و آخر را می‌زند.
فکر می‌کنید راه‌یافتن کاراته به المپیک چه تأثیری در رشد و گسترش آن داشته است؟
اینکه کاراته وارد المپیک شده، صددرصد موجب گسترش آن خواهد شد. یعنی کاراته از یک ورزش سنتی به ورزشی مدرن تبدیل خواهد شد، در نتیجه آسیب‌های کمتری به بازیکنان خواهد رسید و مردم هم به کاراته به‌صورت حرفه‌ای‌تر و هدفمندتر نگاه خواهند کرد. بالطبع دولت‌ها هم روی کاراته سرمایه‌گذاری بیشتری خواهند کرد و در ضمن المپیکی‌بودن هیجان خاصی به این رشته می‌بخشد و سرمایه‌گذارها را به این رشته سرازیر می‌کند.
تجربهٔ شما از کاراتهٔ کانادا چه بوده است؟ برنامه‌های شما برای آینده در کاراته چیست؟
به‌نظر من سطح کاراته در کانادا نسبت به کشورهای آسیایی خیلی پایین‌تر است، ولی جای رشد دارد. زمانی که من وارد کانادا شدم، شروع کردم به تمرین‌دادن در باشگاه‌های ونکوور، ولی با همه‌گیری کرونا همه‌چیز خراب شد… اما با بهتر شدن شرایط اگر خدا بخواهد از اول ژوئیه به‌صورت رایگان در نورث ونکوور و وست ونکوور استعدادیابی خواهم کرد و ۶۰ نفر را انتخاب خواهم کرد تا بتوانم سه سال دیگر عده‌ای از این گروه را وارد تیم ملی کانادا کنم. البته در برنامه‌ای که تنظیم کرده‌ام از متخصصان تغذیه و روان‌شناس ورزشی و مربی بدن‌ساز استفاده خواهم کرد. فکر می‌کنم الان بهترین فرصت است که خانواده‌ها آستین بالا بزنند تا استعداد فرزندانشان را بسنجند.
خانواده‌ها چطور می‌توانند با شما ارتباط برقرار کنند؟
علاقه‌مندان می‌توانند برای دریافت اطلاعات بیشتر با شمارهٔ ۲۳۶-۸۶۸-۵۸۵۹ تماس بگیرند.
با سپاس از وقتی که برای این گفت‌وگو گذاشتید.
*Amateur Martial Association
